پیش نوشت:
قال شکیبا: "روزنوشته" اسم بدی برای وبلاگیه که بیشتر از یک ماهه آپ نشده.
.
هر از گاهی آمدم این جا و نوشتم.هر چی شد نوشتم.جملاتی -به گمان خودم- با معنی که نصف بیشترش بازتاب حس لحظه ای بود. انگار از وبلاگ -آن طور که حقش است- استفاده نکردم.بیشتر گونه ای شبیه یک صفحه ی اینستاگرام شد که جملات آبکیش پشت عکسی پیدا شده از google images پنهان نشده اند.
چند هفته ست که همان آثار هم از بنده پدیدار نشد. این اتفاق همزمان با کنار گذاشتن کتاب و روی آوردنم به گوشیم بود. اصلا هم فکر نمی کنم بی ربط باشند. تغییر همیشه سخت به نظر می رسد. خصوصا که بازگشت به عادت پیشین باشد.
پ.ن: ماییم و نوای بی نوایی؟
درباره این سایت